به یــاد پــدر...

امام حسن عسکری (ع)می فرمایند :

… والله لیغیبن غیبه لا ینجو فیها من الهلکه الا من ثبت الله عزوجل علی القول بامامته و وفقه (فیها)للدعا بتعجیل فرجه.

سوگند به خدا، حضرت مهـدی(عج) آن قدر غایب می شود که در زمان غیبت (طولانی اش )از هلاکت نجات نمی یابد

مگر کسی که خدای بزرگ ،اورا بر عقیده به امامت مهدی (عج) ثابت گرداند

و به او توفیق دهد که برای تعجیل فرجش دعا کند.

شهادت امام عسکــری(ع) و نشستن گرد یتیمـی بر چهره امـام زمان(ع) تسلیــت باد

کمال الدین ،ج۲ ،ص ۳۸۴

بـــــدون تــــــــو

بــــــــــــی تویی در زندگـــی ما مــــوج مــی زنـد
و بــــــــــــی تویـی یعنی نیـــستــی
آقـــــا شعـــار نــمی دهـــم، الانـم که بـــــــــدون تــو زنـــــده ام 
مـــــرده ای متــحـــرک بیـــش نــیــستــــم 

پ.ن: منظور از بی تویی،بدون یاد و رضایت امام زمان(عج) زندگی کردن.

مـــن که کبــوتــر نمی‌شـوم...

هر روز در سکوت خیابان ِ دوردست
روی ردیف نازکی از سیم می‌نشست

وقتی کبوتران حرم چرخ می‌زدند
یک بغض کهنه توی گلو داشت... می‌شکست

ابری سپید از سر گلدسته می‌پرید:
جمع کبوتران خوش‌آواز خودپرست

آنها که فکر دانه و آبند و این حرم
جایی که هرچقدر بخواهند دانه هست

آنها برای حاجتشان بال می‌زنند
حتا یکی به عشق تو آیا پریده‌است؟

رعدی زد آسمان و ترک خورد ناگهان
از غصه‌ی کلاغ، کلاغی که سخت مست...

ابر سپید چرخ زد و تکه‌پاره شد
هرجا کبوتری به زمین رفت و بال بست

باران گرفت - بغض خدا هم شکسته بود
تنها کلاغ روی همان ارتفاع پست،

آهسته گفت: من که کبوتر نمی‌شوم
اما دلم به دیدن گلدسته‌ات خوش‌ست

* السلام علیـک یا علـی بن موسی الـرضـا

یا انیـس النــفـوس *

بـــــوی یـتـــیـمـی

بیـت الاحــزانِ

فــاطــمــه (س) را مـحـیّـا کـنـیـد

دارد

بـــوی یـتـیـمـی مــی آیــد . . .

* آجَرَکَــــ الله یا صاحبـــــ الــزّمـــان *

تسلیت

فاطــمـه امشب سه جا گیسو پریشان می کند گاهی میگوید پدر گاهی حسـن گاهی رضـا

سرت سلامت مــهــدی جان

ماء مــعیـــن

یا صـاحـب العصــر والــزمـان(عج)

گمشده ای به عظـــمـــت تو داریــم ولی عیـــن خیالـمــان هــم نیــسـت...

مگر می شود زندگی بدون آب ؟....
مگر می شود زندگی بدون هوا؟....
مگر می شود؟؟؟؟ :'(

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاء مَّعِینٍ

(سوره ملک، آیه 30)

مَــنِ جامانـــده...

همه دارند به پابوســــــی تو می آیند 

طبق معمول من بی سر و پا جاماندم

در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

جامانده های قافله ی اربعین تو

آقا دوای درد دل خود کجا کنند؟

جا تنگ بوده است و یا ما اضافه ایم؟

مردم به چشم طعنه نگاهی به ما کنند!

باشد حسین، کرب و بلا مال خوب ها

بدها بگو که عقده ی دل با چه وا کنند؟

شــب یـلـدا

به نام خدا

 

یادش به خیر اون روزها . .. هر سال شب یلدا که می شد لباس زمستونی می پوشیدیم ،

می رفتیم تو حیاط می نشستیم روی تختی که آخر تابستون جمع شده بود و تا تابستون بعد فقط یک شب یلدا پهن می شد .

پدر بزرگ هم که خیلی سرمایی بود یک پتوی گرم دور خودش می پیچید و می شد گل مجلس . همه نوه نتیجه ها از ریز و درشت به حرفهاش گوش می دادیم .

انگار از ته دل همه ما حرف می زد. یه جورهایی به دلمون می نشستجهت مشاهده کامل مطلب به ادامه مطلب بروید....